Vijzelstraat, Amsterdam, 2024

“Waarom zou je van lelijke plekken, lelijke foto’s wille maken.” Het is een one-liner die vaak oprispt als ik naar musea ga. Is mooi of lelijk relevant? Wel als het om straatfotografie gaat. De fotograaf Tom Woods, fotografeerde jarenlang in en rondom New Brighton, een badplaats in noord-West Engeland, tegen Ierland aan. Dezelfde plek waar ook de fotograaf Martin Parr veelvuldig rondliep. Je zou denken, dezelfde achtergrond, dezelfde mensen, en het zelfde licht. Maar een totaal verschillende aanpak en resultaat. Martin Parr: “I’m a documentary photographer. And if I take a ‘good’ photograph in the process, that’s a bonus”. De fotograaf Tom Wood zegt over zichzelf:”I’m interested in good photographs, and if that document something, so much the better”. (bron: Tom Woods, “People”). Een vergelijkbaar verschil in fotografie zien we tussen Helen Levitt en Vivian Maier, beide vrouw, fotografisch werkzaam in dezelfde periode en in dezelfde stad New York. Helen Levitt kijkt vanuit een sociaal geëngageerde wijze naar de wereld en wilde vooral de verarmde wereld in East Harlem, Garment District en de Lower East Side laten zien. We zien foto’s met veel grijze schaduw en fletse kleuren. Vivian Maier werkte als nanny voor de rijkste bewoners (in onder andere) New York en woonde ook in die wijken. Dus zien we een ander deel van New York met fraai zonlicht, harde contrasten en verzadigde kleuren. Helen Levitt wilde een verhaal vertellen en een andere wereld laten zien. Over de motieven van Vivian Maier weten we weinig tot niks. Wat we wel zien is dat haar foto’s op zichzelf staan alsof ze alleen maar fotografeerde om mooie beelden maken.